Z powodu występującego ryzyka faktor ogranicza zawieranie umów do faktorantów, którzy są jego klientami terminowo wywiązującymi się z zo-bowiązań, przekazującymi niezbędne informacje na własny temat, a także na temat swojego partnera handlowego (dłużnika). Konieczne jest zatem umożliwienie faktorowi przeprowadzenie analizy standingu finansowego dłużnika na podstawie przedłożonych sprawozdań finansowych.

W przypadku, jeśli faktor nie ma zamiaru przyjmować na siebie peinego ryzyka, musi to wyraźnie określić w umowie. Musi być zatem jednoznacznie zaznaczone, że faktor nie odpowiada za skutki niewypłacalności dłużnika. Schemat faktoringu właściwego ilustruje rysunek nr 4.

W przypadku faktoringu pełnego obejmuje on często trzy wymieniane wcześniej funkcje: finansową, gwarancyjną i usługową. Faktoring właściwy nazywany jest również faktoringiem bez prawa do regresu (lub bez roszczenia zwrotnego), co oznacza brak możliwości żądania przez faktora zwrotu długu od faktoranta w przypadku niewypłacalności dłużnika.